CAMP-FIRE, ԻՄ «ԵՍ»-ը, ԴԱՌԸ, ԿԱՊԵՐ / ԱԼՖՈՆՍԻՆԱ ՍԹՈՐՆԻ

Դառը

Ես կարող էի ապրել քո հոգում,
Ինչպես հեռավոր երկնքում աստղը ճերմակ,
Սակայն խաբված է երազն իմ. քնքուշ,
Դու չունես հոգի:
Ես կարող էի ապրել նաև քո սրտում,
Ինչպես ժայռի վրա շուշանը ձյուների:
Չհաջողվեց, չստացվեց սերս,
Դու չունես սիրտ:
Ես երկինք խնդրեցի,դու տվեցիր ինձ հող,
Ինձ տվեցիր համբույրներ` աստղերի փոխարեն,
Դու հարուստ ես,սակայն, մտածողությամբ` աղքատ.
Դու տվեցիր ինձ հող:
Սերն արշալույսով կարող էր ծաղկել,
Սակայն դարձավ ամպոտ մայրամուտ,
Չես փոխի ու ետ չես դարձնի.
Չեն երևում արշալույսները:
Մի հարցրու` ինչու է ճակատագրին հակառակ,
Պսակ եմ հյուսում խաղողի շիվերից:
Անցել է ժամնակը աղերսանքների ու արցունքների,
Ահա` ինչպիսին է ճակատագիրը:

Իմ «ես»-ը

Ինչպես բացատրել. ինձ թվում է երբեմն,
թե իմ հոգին նման է քաոսի:
Տեղավորվում են իմ մեջ տիեզերքը համայն
և ողջ շրջապտույտը լինելության:
Ես տիեզերքն եմ: Էլեկտրական հոսանքները
Ինձ տեղափոխում են այլ աշխարհ,
իսկ այստեղ իմ ճամփաները միայնակ են,
այստեղ միայն մենակությունն է ինձ հետ:
Եվ եթե կյանքն ինձ մոտենա ժպտալով`
Ես առաջվա պես օտար կդառնամ,
Կփնտրեմ այլը, անհայտը, հոսողը,
Որին երբեք չեմ հանդիպել:
Օ՜ կյանք իմ. դեպի անկուշտ անսահմանն է
թռչում իմ ճիչը`այրվելով ցանկություններից:
Իմ արյան մեջ տրոփում են աստղաբույլերը,
և ծովերը, ձուլվելով իրար, դառնում են օվկիանոս:
Քանի դեռ ապրում եմ աշխարհում
իմ հոգին ապակե լար է
արծաթե կիթառի:Մի թեթև քամի
հավերժությունից` և կզրնգա նա:

CAMP-FIRE

Հունվարյան
գիշերում
բոց
դարձավ բունը ծառի:
Մարդկային
հարյուր գլուխներ,
կարմիր լեզուներով կրակի,
շրջապատեցին
խարույկը:
Ինչ-որ մեկի
բաց բերանից
ձգվեց
թելը երգի:
Նրան շարունակելով
մյուս շրթունքները,
քանդեցին
մետաքսը
հանգերի:
Լուսինը
ուղղահայաց
լուսավորում էր
դեմքերը:

Սև շրջագիծը լեռնաշղթայի
գոտևորում էր աշխարհը:
Եվ ինչ-որ մեկի աջը
կանչում էր,
ոչ թե քո,
այլ Աստծո,
կողք- կողքի գնալ
գիշերվա կեսի
սառցե
շեղբերի վրայով:

Կապեր

Դատարկ երազանք. դու ապրում ես իմ հոգում`
ջերմացնելով քիչ-քիչ:
Դողում ես շեմին`
Խղճուկ մուրացկանի պես:
Թե հեռանայի քեզնից`
ազատության տենչով,
սիրտս միայնակ
կմեռներ ցավից:
Դու թաքնվել ես իմ հոգում
և հսկում ես ձայնն իմ:
Այս ձանձրալի կյանքին ինձ կապել է
բարակ թելն այդ:
Ես անդադար մերժում էի քեզ.
(խաբիր ուրիշին),
Բայց դեպի ինձ էիր դառնում կրկին`
Կպչուն բոռի նման:

© Թարգմանությունը `  Նաիրա Համբարձումյանի

Աղբյուր՝ http://lit-bridge.com/379/%D5%A1%D5%AC%D6%86%D5%B8%D5%B6%D5%BD%D5%AB%D5%B6%D5%A1-%D5%BD%D5%A9%D5%B8%D6%80%D5%B6%D5%AB-%D5%A2%D5%A1%D5%B6%D5%A1%D5%BD%D5%BF%D5%A5%D5%B2%D5%AE%D5%B8%D6%82%D5%A9%D5%B5%D5%B8%D6%82%D5%B6/

Advertisements